«هه‌لاوه مه‌لاوه»، «هه‌لاوه‌ مه‌لاوه» بچه‌ها در كوچه با صداي بلند اين جلمه كُردي را پشت هم تكرار مي‌كردند و به هر خانه‌اي كه نزديك مي‌شدند، صدايشان بلندتر‌ مي‌شد. آنها اين‌قدر اين جمله را تكرار مي‌كردند تا صاحبخانه در را باز كند و به آنها كه مژده عيد را آورده بودند، عيدي بدهد.